[yaoi]คนนี้ของผม(ชื่อย่างไม่เป็นทางการ)

เรื่องนี้เปิดไว้เป็นโปรเจคระยะยาว คาดว่าจะเริ่มเขียนปีหน้าค่ะ ตอนนี้ขอเรียน ปฐพีอุ้มรัก ให้จบก่อน

เรื่องนี้จะเป็นเรื่องราวของ ริน(凛) น้องชายวัย 18 ของ เรียว(龍) 

เป็นพี่น้องยากุซ่าที่บ้าดีเดือดพอกันทั้งคู่

คนพี่ชอบกินเด็ก คนน้องชอบให้ผู้ใหญ่กิน

จริงๆ พล๊อตเรื่องของคนพี่โผล่มาในหัวก่อน แต่ว่าจะเขียนเรื่องน้องก่อน 

เจอกันปีหน้าค่ะ

"พี่เรียว ผมอยากได้อาจารย์นัตสึกิเพื่อนพี่" พี่เรียวแทบพ่นไวน์ราคาแพงออกมาเมื่อได้ยินที่ผมพูด ดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ

"ไอ้นัตสึกิน่ะนะ?" พี่เรียวขึ้นเสียงสูง ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ผมพูด ผมไม่ได้จู่ๆก็พูดเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อให้เขาตกใจเล่นหรอก เพราะผมมีบางอย่างให้เขาช่วยต่างหาก

"ใช่ พี่ต้องช่วยผม"

"นัตสึมันเพื่อนฉันนะเว้ย อีกอย่างมันอายุมากกว่าแกตั้งหลายปี"

"ทีพี่ยังอ่อยเด็กได้เลย ผมจะให้ผู้ใหญ่กินบ้างไม่ได้หรือไง"

"อายุมากกว่าที่ว่านั่นตั้งรอบนึงเลยนะเว้ย อีกอย่าง ไอ้นัตสึมันมีเมียแล้ว"

"เคยมี"

"นั่นแหละ ที่ผ่านมามันคบแต่ผู้หญิงมาตลอด ไม่เคยคบผู้ชาย"

"แค่ที่ผ่านมาไม่เคย ใช่ว่าต่อไปจะไม่ชอบ" ผมบอกพี่เรียวด้วยน้ำเสียงมั่นใจ ทว่าความจริงแล้วผมสั่นแทบบ้า เพราะผมไม่รู้เลยว่าจะทำให้คนที่ชอบผู้หญิงมาตลอดหันมาสนใจผมได้ยังไง อีกอย่างเขายังมองผมเป็นแค่น้องชายมาตลอด

สามปีทีผ่านมาที่ผมไปอยู่อเมริกาก็เพื่อให้ระยะห่างระว่างเรามันมากขึ้น ให้ความรู้สึกความเป็นพี่น้องจางหายไป เผื่อเขาจะสามารถมองผมเป็นอย่างอื่นได้บ้าง

แต่เมื่อสองปีก่อนผมก็แทบใจสลายเมื่อได้ยินว่าเขาแต่งงานแล้ว ผมอยากจะกลับมาตั้งแต่ตอนนั้นเลย แต่กลับมาก็ทำอะไรไม่ได้ ทำใจให้เลิกชอบเขาก็ไม่ได้ มันเหมือนตกนรกทั้งเป็น เหมือนว่าฟ้าจะสงสารความเศร้าของผม ให้ผู้หญิงคนนั้นนอกใจและจากเขาไปหลังจากแต่งงานได้เพียงปีเดียว และตอนนี้ผมจะไม่มีวันให้ปล่อยให้เขาตกเป็นของคนอื่นอีกเป็นครั้งที่สองแน่ ผมจะต้องทำให้เขาเป็นของผมเพียงคนเดียว ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม...

"ริน แกนี่มันบ้าเหมือนใครกันวะ"

"นั่นสิ ใครก็ไม่รู้ สอนผมมาตั้งแต่เด็กว่าอยากได้อะไรก็ต้องคว้ามาให้ได้" ผมมองไปยังที่เรียว

"ฉันไม่น่าสอนแกแบบนั้นเลย" พี่เรียวกุมขมับแทบอยากจะเอาหัวฟาดโต๊ะให้ตายตรงนั้นเลย เมื่อรู้ว่าตัวเองทำพลาดแล้ว "จะให้ฉันช่วยอะไรว่ามา ขออย่างเดียว ต้องไม่ใช่เรื่องที่ต้องทำให้ฉันผิดใจกับเพื่อนนะเว้ย"

"พี่แค่ช่วยให้ผมได้อยู่ที่บ้านของเขาก็พอ ที่เหลือผมจัดการเอง"

"โอเค ฉันจะช่วย แต่ขอเตือนไว้ก่อนเลยนะ ถ้าเจ็บมาฉันไม่ปลอบใจแก ฉันถือว่าฉันเตือนแล้ว"

"อื้อ" ผมพยักหน้า

ผมเตรียมใจไว้แล้วล่ะ

(c)  Chess theme